İnzivasından,İntiharına

İyi değilim bugünlerde. Seneler sonra ilk kez kalemi kağıdı alıyorum elime. O da ancak iki arada bir derede... Kendime gelemiyorum birkaç gündür. İçimdeki fırtınaları anlatamıyorum kimselere.Öyle bir çıkmaz sokaktayım ki, kaçmam gereken korkularla sıkışıp kaldım tenhalarında. Bilirsin korkarım karanlıktan, korkarım fırtınalardan, korkarım deli yağmurdan... Şimdi hepsiyle bir başımayım.

Dönülmez hatalar yaptım Mavi. Dönülmez bir şekilde yollarımı değiştirdim. İnanır mısın? Şimdi hiç olmadığım kadar yalnız hissediyorum kendimi. Çevremde belki de bu zamana kadar hayatımda gelip geçenden daha çok insan varken ben, yalnızlığın devrimini yaşıyorum. O aşık olduğun, o ruhun içinde hayran kaldığın huzur gitti bende. Yaşadığın yürekteki o masum iktidar devrildi bugün.

Yürütemedim mavi, tek başıma bu kirli dünyada mutlu ve masum kalamadım. Sevdiğin saçlarıma başkaları dokundu. Bakıp huzurla seyrettiğin gözleri başkası ağlattı, o çok sevdiğin canı, cananı başkaları yaktı. Biliyorum, kızgınsın, bana müstahak. Kendim gittim. Ama yine duysan, yine en çok sen üzülürsün bana. En çok sen acır, en çok sen korursun. Yine sen alırsın bu karanlık dünyadan beni, yine sen aydınlatır, yine sen döndürürsün bu dikenli yollardan.

Sana gel demeye yüzüm yok. Beni tekrar sev, tekrar yürüyelim o tozlu yollardan demeye... Ben gittim çünkü. Masal gibi, dünyaya bir benzeri daha gelmeyecek bir aşkı o kıvılcımla ben yok ettim. Geldin onlarca kez geldin. Küllerin arasından onlarca kez yeniden doğdun, yeniden uçtun yanıma. Başkalarına metrelerce duvar ördüğün gururunu bana onlarca kez yıkıp geldin. Ve ben gittim... Kör ettim gözlerimi.

Hani o korktuğum fırtınalara kapılıp gittim ansızın. Anlamadım yollarımdaki dikenleri, çukurları, karanlık sonları. Öyle güzeldi ki kanatlarını hissetmek, sanki yaşadığım tüm tutsaklığına rağmen aralanan kapıdan daha özgür bir dünyaya kaçabilmişim gibi. Hani bilirsin, şu içimdeki deli kızı uçurdum ben o aralıklardan, peşine takılıp bilmediğim bir dünyaya düştüm Mavi.

 Bu öylesine bir dünya ki korkutuyor beni. Kime güvensem yoruyor beni, kırıyor. Sonra arkamı dönüp bakıyorum, geri dönüş yok artık. Senin o dinlendiğim gölgelerin, kırgınlıklarımı geçirdiğin şifaların yok orada. Yerine yürüdüğüm yollarda kanatlarımı bıraktım ben. Özgür değilim artık. Uçamıyorum. Menfaatin üzerine kurulmuş bu dünyada artık gidecek hiçbir yerim yok. Kapana kısıldım. Tutsak edildim. Kaçamıyorum. Kaybettim Mavi.

Ben iyi niyetimi burada kaybettim.

                                                                          Mavi'N